Iedereen noemde hem altijd Stied. Een afkorting van Aristides; wat ‘zoon van de beste’ betekent. ‘Maar zo heet ik alleen op zondag’, riep hij meestal gekscherend.
Stied Witlox, een man met honderd petten: van stadsgids tot kanunnik en van grottendeskundige tot CDA’er, maar in ‘zijn’ Maastricht vooral bekend als de man met het eeuwige alpinopetje. De laatste jaren lieten zijn fysieke krachten hem in de steek en ging hij ‘sjokkend’ door zijn geliefde binnenstad. Maar dat beeld doet hem tekort. In de herinnering zal Witlox altijd de bevlogen geschiedenisleraar en latere conrector van het Stedelijk Lyceum blijven. En niet te vergeten, de trotse reserveofficier (LKol) bij de Limburgse Jagers.
Als we zijn familie en kennissen benaderen, vallen typeringen als: erudiet, avonturier, rechtschapen, verhalenverteller, zorgzame familieman, rechtse rakker, kwajongen en eeuwige optimist. Maar voor zijn dochter Mechtild was haar vader bovenal een stoere man. Nergens bang voor, een leider, een kartrekker.

Lees het volledige artikel uit de Limburger van 15 februari 2018 in PDF formaat door het hier te downloaden.

copyright De Limburger